Bemoediging voor singles – homo of hetero
[Dit is de tekst van een column die ik geschreven heb voor Wijdekerk, een website die wil laten zien hoe LHBT’ers hun gemeente ervaren]
Het is in deze tijd niet makkelijk om met een opgeruimd gemoed te vertellen dat je single bent. En dan bedoel ik: single op een ouderwetse manier, namelijk dat je niet alleen geen vaste seksuele relatie hebt, maar helemáál geen seksuele relaties of contacten. Zeker als je de indruk wekt er ook niet (actief) naar op zoek te zijn, roept dat al gauw negatieve associaties op.
Ik weet van homoseksuele jongeren die alleen dáárom niet vertellen dat ze homo zijn, omdat ze zich er dan voor moeten verantwoorden waarom ze geen relatie zoeken. Niet handig natuurlijk, want als ze als hetero door het leven gaan, zullen ze – zeker in christelijke kringen – óók voortdurend bevraagd worden op hun liefdesleven. Want samenzijn is de norm – noem het: ‘getrouwd zijn’ of een ‘seksuele relatie hebben’.
Niet idealiseren
Daarom wil ik graag de christelijke single een hart onder de riem steken. Of je er nu bewust voor gekozen hebt om single te blijven of dat het er gewoon nog steeds niet van gekomen is. En of je nu homo bent of hetero, want dat maakt in feite niet uit.
Daarbij wil ik natuurlijk wel eerlijk blijven. Er is geen reden om het single zijn te idealiseren. Niet thuis kunnen komen bij iemand die op je wacht, en naast wie je op de bank kunt neerzakken om de dag door te nemen – dat kan een pijnlijk gemis zijn. Dat ga ik nu niet verder ‘uitpakken’, ik wil maar aangeven dat ik me bewust ben van deze pijn. Toch is dit niet alles wat er over het single zijn gezegd kan worden. Je kunt er ook op een positievere manier naar kijken.
Positieve roeping
- Het kan een goddelijke roeping zijn – Het is eigenlijk raar dat ‘de kerk’ er van uitgaat dat (bijna) iedereen trouwt of een relatie krijgt. Ze zou beter kunnen weten. In 1 Korintiërs 7 schrijft Paulus heel positief over de roeping van het single-zijn. Zo positief dat iedereen die een relatie aangaat, zich op z’n minst even mag afvragen of het werkelijk wel Gods wil is. Als het erop aankomt, is het volgens Paulus meer de vraag of je het aankunt om te trouwen dan of je het aankunt om single te blijven. Een relatie kan het je namelijk moeilijker maken om de Here te dienen.
- Een seksuele relatie is geen eerste levensbehoefte – Hoe prettig en mooi een seksuele relatie ook is, je gaat niet dood als je er geen hebt. Wat dat betreft, wordt het de singles wel eens onnodig moeilijk(er) gemaakt: ‘En je behoefte aan seksualiteit dan?’ Tja, dat is lastig, geef ik toe, maar je hebt echt niet de ‘gave van de onthouding’ nodig om zonder seks te kunnen leven. Als die al bestaat, trouwens – in ieder geval heeft Paulus het er níet over, ook al denken veel mensen van wel.
- Je kunt ook op andere manieren liefde geven en ontvangen – Als single ben je niet veroordeeld tot een leven zonder liefde en intimiteit. Laat je dat niet aanpraten! Ik denk dat we als christelijke kerk het huwelijk (de seksuele relatie) wat lager mogen waarderen dan nu gedaan wordt, en de vriendschap hoger. Oké, je zult erin moeten investeren; het gaat niet vanzelf. Maar laten we er als kerk openstaan voor de liefde en vriendschap die juist singles kunnen bieden. En andersom natuurlijk: gééf hen vooral die liefde en vriendschap.
Genieten
Verder kun je ook de specifieke voordelen van het single zijn leren waarderen: de vrijheid om je dag in te delen, de mogelijkheden die je hebt om er voor anderen te zijn, misschien wel de ruimte (en noodzaak) om des te meer te investeren in je relatie met God. Single zijn heeft een pijnlijke kant, toch geloof ik dat je kunt leren van de positieve kanten te genieten!
Herman van Wijngaarden