De ontdekking dat je homo bent, is voor geen enkele tiener of jongere leuk, zeker niet in een christelijke omgeving. Gaandeweg kan er acceptatie komen, maar dat gaat doorgaans niet vanzelf. Een ondersteunende omgeving is daarbij erg belangrijk – ouders die met je meedenken, misschien ook iemand uit het jeugdwerk of het pastorale team van de kerk.

Ongeveer 4% van de tieners doet de ontdekking dat hij of zij homoseksuele gevoelens heeft. Of hij de vragen die dat oproept deelt met een volwassene, hangt erg af van de signalen die hij in zijn omgeving heeft opgevangen over homoseksualiteit. Pastoraat begint dus vóór de coming-out: dat we (al) onze jongeren meegeven dat het ‘oké’ is om homo te zijn, het is geen zonde. Hopelijk helpt dat een tiener om ermee te komen: ‘Ik vraag me af of ik niet op jongens val.’ 

Bovenstaande laat zien dat het tact vraagt om een homoseksuele tiener of jongere te begeleiden. Op de cursusavond bespreken we daarom vier fases in het acceptatieproces van zo’n jongere: (h)erkenning, waardering, acceptatie en verantwoordelijkheid dragen. Als we daarover in gesprek gaan met een jongere mogen we richting wijzen, maar moeten we zeker ook ruimte geven.
We verkennen welke gedachten of vragen een homoseksuele jongere kunnen bezighouden als hij zijn geaardheid ontdekt. Wat zijn daarbij aan onze kant do’s en don’ts? Hoe denken we zélf trouwens over homoseksualiteit? Want ook dat kan heel veel uitmaken. Hoe houd je in het pastoraat genade en waarheid bij elkaar? Ongetwijfeld kunnen we daarbij ook veel van elkáár leren, daarom bespreken we op deze avond ook één of twee casussen.