Daarom hieronder een paar sleutelgedachten waarmee je kunt zoeken naar de juiste manier van openheid. De beginletters vormen samen L’OUVRE, dat is Frans voor ‘Ik open hem’. 

• Liefdevol – Laat vooral acceptatie en liefde merken. Je mag best een andere mening over homoseksualiteit hebben dan de homo zelf, als je hem er maar nooit om laat vallen. Dat is de basis voor een goed gesprek.
• Open – Als je uit betrokkenheid iets wilt vragen over iemands homo-zijn, vraag dat dan gewoon en draai er niet omheen. Durf het onderwerp bij zijn ‘naam’ te noemen. Dus niet: hoe is het nu voor je om ‘je weet wel’ te zijn…?
• Uitnodigend – Wees geïnteresseerd, stel vragen. Veel homo’s vinden het erg vervelend dat als ze voor het  eerst over hun homo-zijn hebben verteld, dat de ander er daarna niet op terugkomt. Laat merken dat het je niet koud heeft gelaten en dat je hem of haar juist ook als ‘homo’ graag beter wilt leren kennen.
• Voorzichtig – Natuurlijk vraagt het onderwerp tact, zoals alle gevoelige onderwerpen. Denk zoveel mogelijk vanuit de ander. Maar wees daarin ook weer niet te terughoudend. Vraag eventueel: vind je het goed dat ik je een vraag stel over je geaardheid?
• Relaxt – Veel homo’s willen graag dat de ander beseft dat hij/zij liever níet homoseksueel had willen zijn. Maar ook dat je er van de weeromstuit niet té dramatisch over doet. Homo-zijn is niet dodelijk. Als het goed is, gaat het leven gewoon door.
• Eerlijk – Zeg het gewoon als je niet goed weet wat je moet zeggen. Vráág eventueel wat de ander van jou verwacht. Durf te stotteren.

‘Ik was verrast, maar toch ook niet, toen ze het me (bijna schoorvoetend) vertelde. Ik heb haar gevraagd het uit te schreeuwen, haar hart te luchten en zich te ontdoen van een (in mijn ogen) ondraaglijke last van (stil)zwijgen. Ik ben zo blij voor haar dat het nu open ligt; dat ze open en eerlijk kan zijn ten opzichte van zichzelf, anderen en de Heere God, die een belangrijke rol in haar leven speelt.’

‘Ik ben ook verdrietig voor haar. Door haar overtuiging van een celibatair leven (zij gelooft) zijn de gevolgen groot voor haar. Ik sta hier anders in en ik gun haar ook iets anders. Ik gun haar het geluk dat zij verdient en wellicht is dat met iemand aan haar zijde. Maar die weg is doodlopend, heeft ze me al meerdere malen uitgelegd… Ik respecteer haar in haar geloof en de keuze die ze hierin maakt (of niet heeft). Het is goed zo.’

‘Mijn beste vriendin is een prachtig mens. Ze staat voor iedereen klaar, heeft de nodige rationaliteit en haar hart op de goede plaats, naast een flinke dosis humor. Ze heeft een mooi huis en is super-zelfstandig, dopt haar eigen boontjes, heeft een groot sociaal netwerk en een fijne familie en ja, ze is homoseksueel, maar ach…. dat verandert haar niet, want tenslotte:

Mijn beste vriendin is mijn beste vriendin!’