Mijn beste vriendin is homoseksueel

Verhaal van een vriendin

‘We kennen elkaar al bijna 20 jaar en zijn ook zo lang bevriend. Ik ken haar en zij mij. We hebben het nodige meegemaakt met elkaar.’

‘Onze vriendschap is er niet een die zich kenmerkt door vaak afspreken of dagelijks lange telefoongesprekken. We wonen ook ver bij elkaar vandaan; en misschien zijn we ook beiden niet helemaal de types voor een dergelijke vriendschap. Onze vriendschap is er een van vertrouwen, eerlijkheid en interesse, zonder verplichting. In mijn ogen zoals een vriendschap moet zijn.’

‘Ik was verrast, maar toch ook niet, toen ze het me (bijna schoorvoetend) vertelde. Ik heb haar gevraagd het uit te schreeuwen, haar hart te luchten en zich te ontdoen van een (in mijn ogen) ondraaglijke last van (stil)zwijgen. Ik ben zo blij voor haar dat het nu open ligt; dat ze open en eerlijk kan zijn ten opzichte van zichzelf, anderen en de Heere God, die een belangrijke rol in haar leven speelt.’

Verdrietig

‘Ik ben ook verdrietig voor haar. Door haar overtuiging van een celibatair leven (zij gelooft) zijn de gevolgen groot voor haar. Ik sta hier anders in en ik gun haar ook iets anders. Ik gun haar het geluk dat zij verdient en wellicht is dat met iemand aan haar zijde. Maar die weg is doodlopend, heeft ze me al meerdere malen uitgelegd… Ik respecteer haar in haar geloof en de keuze die ze hierin maakt (of niet heeft). Het is goed zo.’

‘Mijn beste vriendin is een prachtig mens. Ze staat voor iedereen klaar, heeft de nodige rationaliteit en haar hart op de goede plaats, naast een flinke dosis humor. Ze heeft een mooi huis en is super-zelfstandig, dopt haar eigen boontjes, heeft een groot sociaal netwerk en een fijne familie en ja, ze is homoseksueel, maar ach…. dat verandert haar niet, want tenslotte:

Mijn beste vriendin is mijn beste vriendin!’