Juist in je puberteit, als je seksualiteit zich aan het ontwikkelen is, kan dat verwarrend zijn. Het is vrij normaal dat een tiener zich wel eens afvraagt of hij niet homo is. Maar in deze fase wil dat meestal niet zeggen dat je ook werkelijk homo bent. Of anders gezegd: er zijn veel meer tieners die het zich afvragen dan tieners die het ook werkelijk zijn (of: zichzelf later ‘homo’ noemen).

Nu kun je natuurlijk het advies opvolgen van mensen die zeggen: ‘Probeer het maar uit, dan merk je vanzelf of je het prettig vindt.’ De kans is groot dát je het dan prettig zult vinden, maar zelfs dan is het de vraag of je werkelijk homo bent. Misschien vind je lichamelijk contact met iemand van het andere geslacht wel net zo prettig. Dat neemt natuurlijk niet weg dat je er in deze fase voor kunt kiezen om als homo te gaan leven, maar dat is dan je eigen keuze.

Nu lijkt het misschien dat je niet homo ‘mag’ zijn. Maar daar gaat het niet om. Punt is: als je bang bent dat je homo bent, maar je weet het niet zeker, kun je het beste gewoon afwachten tot je het wel zeker weet. Er bestaat nu eenmaal geen (serieuze) test die het je duidelijk zal maken. Je kunt dan beter ook geen antwoord forceren.

Iets anders is dat je onzekerheid ook te maken kan hebben met het feit dat je het nu eenmaal beslist niet wílt zijn. Diep van binnen ‘weet’ je het wel, maar je dringt de conclusie weg. Ook dan moet je jezelf de tijd geven. Probeer wel eerlijk naar jezelf te blijven. Als je werkelijk homo bent, kun je dat maar beter onder ogen zien en er op een positieve manier een plaats aan geven. Voor God ben je er niet minder om!