‘Veel verwarrende emoties’
Ruim 30 ouders van een homoseksueel kind waren aanwezig op de ouderavond van Hart van Homo’s op 16 november jl. in Soest. Verschillende van hen waren ‘gestuurd’, of in ieder geval gestimuleerd, door hun kind zelf. Voor sommigen was de dag van de coming-out van hun kind al langer geleden, anderen wisten ‘het’ nog maar kort. Een kind mailde later: ‘Ik ben blij dat m’n ouders geweest zijn.’
De sfeer van de avond was serieus, maar het ‘er gewoon over kunnen praten’, gaf toch een zekere ontspanning. Niet weggestopt werd dat het veel verwarrende emoties kan geven als je zoon of dochter bekend maakt dat hij/zij homo is. Christine Stam, bestuurslid van Hart van Homo’s en zelf ‘ouder van…’ vertelde in haar lezing: ‘Wat eerst vooral een principieel-ethisch thema is, waar je een mening over kunt vormen, krijgt een gezicht. Dat van je zoon of dochter. Dat maakt alles anders. Misschien niet principieel, want ik ben principieel niet van gedachten veranderd. Ik geloof nog steeds dat de Bijbel geen ruimte laat voor seksuele relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht. Maar dat principe doet pijn, het heeft rauwe kantjes. Het is een emotioneel ding geworden.’
Ze vertelde dat ze in het begin in gedachten heel veel met haar zoon bezig was – zoveel dat ze erachter kwam: ‘Dit houd ik niet vol, dit moet ophouden.’ Ze moest leren hem los te laten. Dat probeerde ze door hem elke dag in gebed voor God neer te leggen. Zo leerde ze ook het volgende: ‘Wanneer gaat het goed met mijn zoon? Niet als ik steeds op hem let. Niet als ik veel met hem praat. Niet als ik precies op een rijtje zet wat de bijbelse gegevens zijn en welke conclusies hij daaruit zou moeten trekken. Zelfs niet als hij op een dag bij me komt en zegt: mam, Ik ben eruit, ik blijf celibatair. Alleen dan gaat het goed wanneer hij met Jezus leeft.’
Zoals een vader
Het verwarrende aan de emoties als ‘ouder van…’, zo vertelde ze, is dat je zelf zorg nodig hebt en tegelijkertijd moet zorgen voor je kind. Dat laatste betekent volgens haar op z’n minst: ‘Hem of haar niet opzadelen met je eigen verdriet. Dat is de nachtmerrie van elk kind: dat jij een probleem op het bord van je ouders bent. Dat je hen verdriet bezorgt, niet omdat je iets verkeerds doet, maar om wie je bent…’
Dat je als ouder zelf ook zorg nodig hebt, was in de opening van de avond ook benoemd door ds. Willem Jan van de Velde, eveneens bestuurslid van Hart van Homo’s. Hij las Psalm 103 en wees daarbij onder andere op vers 13: ‘Zoals een vader zich ontfermt over zijn kinderen, zo ontfermt de HEERE Zich over wie Hem vrezen.’ Die ontferming geldt dus ook voor de ouders die Hem vrezen: ‘God ontfermt zich als een vader over u als vader of moeder, juist ook als u met grote vragen zit.’
Ruimte en richting
Een tweede lezing werd gehouden door Herman van Wijngaarden, medewerker van Hart van Homo’s. Hij ging onder andere in op drie elementen die van belang zijn in de opvoeding van kinderen: relatie, richting en ruimte. Die gelden ook als onze kinderen anders geaard zijn. Om te beginnen moet de relatie zo zijn dat er open en eerlijk met elkaar gesproken kan worden. ‘Anders is er bij voorbaat al sprake van kortsluiting. Dan komt er niks van onze opvoeding terecht.’
Vervolgens moeten we de richting wijzen van God en Zijn Woord: ‘Het allerbelangrijkste is dat ons kind God leert kennen.’ Maar daarbij moeten we ook ruimte geven aan het kind zelf: ‘Kinderen zijn geen verlengstukken van onszelf. Hoe graag we dat misschien stiekem ook zouden willen. Kinderen moeten de ruimte krijgen om te ontdekken wie ze zijn en om verantwoordelijkheid te dragen voor hun eigen keuzes. Ook ten aanzien van hun homo-zijn. Daarbij kunnen we hen niet dwingen, we kunnen hen wel nabij zijn en richting wijzen.’