Waar zijn de ‘single gays’?

Als werkgroep Hart van Homo’s zijn we ontzettend blij met deze website. Eén van de doelen die we ermee hopen te bereiken, is dat ook de ‘single gay’ meer gezicht krijgt. Want ze zijn er: christenen die niet weglopen voor hun homoseksuele gevoelens, maar er bewust voor kiezen die niet te uiten in een seksuele relatie. Alleen… wáár zijn ze?

We kennen heel wat jongeren voor wie dit geldt. Een aantal van hen doet zijn of haar verhaal op deze website. Het zijn geen succesverhalen, maar wel verhalen van jongeren die ervoor  willen gáán – omdat ze hun relatie met God belangrijker vinden dan een seksuele relatie. Daarmee zeg ik overigens alleen iets over de motivatie van déze jongeren. Het is niet per se zo dat jongeren die hierin een andere keuze maken, God wél minder belangrijk vinden.

De meeste jongeren die op deze website hun verhaal doen, doen dat onder pseudoniem en zonder hun foto erbij. Voor sommige geldt dat nog niet iedereen in hun omgeving ‘het’ weet. Andere zeggen: ‘Ik heb er gewoon geen zin in dat iedereen me als homo kent.’ Een enkeling is bang voor de negatieve consequenties die een coming out mogelijk heeft.

Ik heb daar alle begrip voor. Als je geen (seksuele) relatie hebt, waarom zou je dan wél met ‘iedereen’ de aard van je seksuele gevoelens moeten delen? Dat is toch ontzettend privé? Zeker als je nog maar moet afwachten hoe je omgeving erop reageert, kan ik me voorstellen dat je denkt: ‘Laat maar, als mijn beste vrienden het maar weten, vind ik het genoeg.’

Toch is het ook wel jammer. Het zou toch mogelijk moeten zijn dat je er als christen-homo open over bent: ‘Ik ben homo’, of: ‘Ik kies ervoor om geen seksuele relatie aan te gaan, omdat ik homoseksuele gevoelens heb!’ Niet om daarmee te koop te lopen, maar gewoon omdat je het niet nodig vindt het te verzwijgen. En ook omdat je omgeving er niet moeilijk over doet, maar je integendeel steunt. Hoe komt het dat die sfeer er onder ‘orthodoxe christenen’ nog zo weinig is?

Ik vind dat erg, onder andere hierom. Een gevolg ervan is dat jongeren die hun homoseksuele gevoelens ontdekken, nauwelijks of geen voorbeelden zien van homo’s die als single door het leven gaan en ‘toch’ (tegenwoordig kunnen weinig mensen zich dat nog voorstellen) gelukkig zijn. Niemand doet het hen voor. Niemand in hun omgeving kan of wil hen er iets over vertellen. Terwijl ze het zo ontzettend nodig hebben.

Je voelt hem al aankomen: daarom doe ik een oproep aan homo’s uit onze doelgroep om – als het éven kan – voor de dag te komen. Daarbij denk ik in de eerste plaats aan de ‘oudere’ homo’s, omdat zij voorop moeten gaan. Doe je het niet voor jezelf, doe het dan voor de jonge generatie. Déél je verhaal en vertel hoe God jouw leven geleid heeft.

Of moet ik eerst nog een oproep doen aan de kerken in onze doelgroep? Ik ben er bang voor. Daarom: predikanten, kerkenraden en andere gemeenteleden, zorg er alstublieft voor dat er zo snel mogelijk een klimaat in onze kerken ontstaat die deze openheid mogelijk maakt! Het kan niet langer wachten!

Herman van Wijngaarden

Herman van Wijngaarden is zelf homoseksueel en auteur van het boekje ‘Oké, ik ben dus homo – over homoseksualiteit en het volgen van Jezus’ (uitg. Jes!). Hij is projectleider van Hart van Homo’s. In het dagelijks leven is hij schrijver en conceptontwikkelaar bij de HGJB.