‘Onze zoon is homo…’

Onze zoon, enig kind en jaren naar zijn komst uitgekeken, is homo!
Zo, dat staat er! Nooit kunnen vermoeden dat ik hierover nog eens zou gaan schrijven.
Maar zoals zoveel dingen in ons leven: ‘Gods weg is in het heiligdom…’  (naar Psalm 77).

Toen ik als moeder op een boek stuitte over hoe je homo én christen zijn kunt combineren, vielen er heel wat puzzelstukjes op zijn plaats.
Het was op een maandagmorgen en ik had de hele dag de tijd om de confrontatie in een liefdevol gesprek voor die avond voor te bereiden. Maar ook om de hemel te bestormen – dat die ‘puzzelstukjes’ toch alsjeblieft niet waar zouden blijken te zijn. Echt niet voor mezelf, maar in de eerste plaats voor mijn kind, in deze van seks vergeven en steeds meer seculiere maatschappij.
Daarbij was het ook vrij ‘nieuw’ voor me. Ik heb het uitgeschreeuwd naar de hemel dat dit één van de dingen was waar ik zo weinig van wist! Terwijl we al zoveel hadden meegemaakt… God moest van mij als moeder niet vragen dat ik hiermee verder kon; zeker niet in het leven met onze nog thuiswonende zoon.
De Grote Almachtige Pottenbakker dacht er in Zijn wijsheid anders over…

Onomkeerbaar
’s Avonds  kreeg ik het antwoord: onze zoon wist sinds ongeveer een jaar zeker dat hij homo is.
Wat hem betrof, was het onomkeerbaar!
Als eerste rustte op mij de taak om het aan mijn man te vertellen, daar zag onze zoon op dat moment niet doorheen. ‘Geen ding is zó moeilijk mama, na alle strijd en worsteling die ik achter mij heb, om tegen je vader te vertellen dat je homo bent.’
Hij was nog zo jong en had al zoveel (andere) klappen van het leven gehad, dat ik ‘ja’ gezegd had voordat ik het besefte…

Er volgde een soort van rouwproces en aftasten: hoe nu verder?
Ontkennen heeft weinig zin.
Maar verlies één ding nooit uit het oog: ‘Je zoon of je dochter blijft écht gewoon je zoon of je dochter!’
Uniek en kostbaar geschapen, uitgekozen door onze Schepper  en specifiek aan onze zorgen als zijn of haar ouders toevertrouwd.

In vertrouwen
Heel belangrijk in deze emotionele achtbaan was het om het gesprek te blijven zoeken met zowel onze zoon als met mijn man.
Voor mijn man was het helemaal ‘een onbekende wereld’; alleen maar negatief gekleurd door zijn ervaringen binnen (onder andere) zijn werkkring.
En wat mijn zoon betreft: vergis je niet in het feit dat je zoon of dochter al veel verder in het proces is, omdat ‘de strijd’ voor hem of haar al zolang gaande is geweest. Schaam je niet om bij hem/haar in de leer te gaan. Laat gerust je lege handen zien: geen betere ervaringsdeskundige dan je eigen kind!

Neem iemand in vertrouwen buiten je gezin, in mijn geval twee goede vriendinnen, met wie je kunt delen en vooral ook bidden. Dit was trouwens het eerste advies van onze zoon dat ik kreeg, met de namen erbij… Zie hier de bevestiging dat er geen betere deskundige is dan je eigen kind!

Hart van Homo’s
Bespreek altijd met je zoon of dochter met wie je gedeeld hebt dat hij of zij homo is, ook al staat hij of zij er zelf in met: ‘Iedereen mag het weten.’
Een regel die wij nog steeds hanteren, is dat we bespreken met wie we het hebben gedeeld. Dit om nare ervaringen zoveel mogelijk te voorkomen.
Binnen onze grote kerkelijke gemeente is maar een handjevol mensen op de hoogte. Dat geeft een stukje eenzaamheid. Maar dat ‘handjevol’ zijn wel broeders en zusters die meeleven en vooral ook meebidden.

Vandaar onze dankbaarheid en vreugde om het bestaan van Hart van Homo’s: dat is echt een gebedsverhoring! Maar daarbij gelijk de pijn en het verdriet van de strijd om hun bestaan: zo duidelijk zichtbaar vorig jaar in de subsidierel. Dan lijkt het alsof je alles mag zijn, behalve christen-homo.

Kostbaar
Er zijn veel moeilijke momenten geweest met erg lastige vragen, en nog steeds zijn die er… Alleen al het feit dat leeftijdgenoten nu in de fase zijn gekomen van opa en oma worden.
Toch is gelukkig de ‘angel’ eruit gehaald. In de loop van de jaren is er zelfs een stukje ‘humor’ voor teruggekomen.
Erg belangrijk!
Dat hadden we ons in de eerste tijd niet kunnen indenken!

Voor ons als ouders is onze zoon: onze zoon, kostbaar mensenkind, levend van genade. Met liefde kijken we naar hem, hoe hij met vallen en opstaan zijn weg gaat met deze ‘doorn in zijn vlees’ achter Zijn Heiland aan. Dat zijn zijn eigen woorden, vastgemaakt in zijn hart vanuit Gods Woord.
Daarbij  ervaart hij binnen Hart van Homo’s een soort van thuiskomen en vindt hij veel herkenning. Binnen de bijbelstudiegroep is die er helemaal, om met elkaar te delen vanuit de Bijbel. Heel kostbaar!

‘Een dienstknecht is nooit meerder dan zijn heer.’ Dat is wat ik als moeder van onze homozoon leer in deze weg.
Het maakt me klein en nog meer afhankelijk van onze Schepper.
Daarnaast dankbaar en blij dat juist wij de ouders mogen zijn van déze kostbare en lieve zoon!!

Een moeder

Op de HvH-ontmoetingsdag van zaterdag 7 oktober is er een workshop speciaal voor ouders van homoseksuele jongeren.  Welkom! Geef je op via deze website