Poster Hart van Homo’s verwijderd
[foto: het prikbord met daarop de – inmiddels verwijderde – poster waarover het in dit artikel gaat]
Gelukkig zijn er steeds meer gemeenten die de posters van Hart van Homo’s ophangen. Daarmee zenden ze een signaal uit naar de gemeente als geheel, én naar de homoseksuele gemeenteleden in het bijzonder: ‘We weten dat jullie er zijn en willen dat jullie je thuis voelen in onze gemeente.’ Maar helaas gebeurt het ook dat deze posters vervolgens stuiten op weerstand in de gemeente. Zoals in het voorbeeld hieronder. Het is afkomstig van de moeder van een homoseksuele jongen. Lees hier wat ze tegen haar gemeente zou willen zeggen.
Eerder heb ik in ons kerkblad melding gemaakt van het feit dat iemand, zonder iets te zeggen, de prikborden in de kerk heeft leeggehaald, waarop ook twee posters van Hart van Homo’s hingen. Deze persoon is ook na mijn oproep niet naar voren getreden.
Als één van de pastoraal bezoekers voor de lhbt’ers in onze gemeente heb ik toen nieuwe posters aangevraagd bij Hart van Homo’s. Die kreeg ik vorige week binnen en heb ik op de donderdag erna (met toestemming van de kerkenraad) weer opgehangen.
Nu was ik afgelopen zondagochtend in de kerk en zag ik dat de poster van Hart van Homo’s wéér was weggehaald. Dat doet mij veel verdriet.
Ik ben namelijk moeder van een zoon die homo is. Voor mij stond deze daad gelijk met een statement, namelijk: de persoon die hier verantwoordelijk voor is, vindt dat homo’s geen plek mogen krijgen in onze (mijn) kerk. Dat voelt als: mijn zoon wordt geen plek gegund in mijn kerk.
Nu zegt u misschien: dit is een statement van maar één persoon. Dat is waar, maar toch doet het pijn. Iemand in mijn gemeente vindt, zonder dat hij/zij hierover in gesprek gaat, dat mijn zoon niet mag zijn wie hij is. Waarschijnlijk ziet hij of zij mijn zoon dan ook liever niet als lid van mijn kerk.
Wat is hier aan de hand? Beseft deze persoon wel dat homo-zijn niet iets is waar je al dan niet voor kan kiezen? Weet deze persoon wel dat als je erachter komt dat je homo bent, je hele toekomstbeeld in duigen valt? En weet deze persoon wel dat het nog steeds niet makkelijk is om homo te zijn? Dat homo’s nog steeds worden uitgescholden, genegeerd of erger? Zelfs, of misschien: juist in de kerk?
Beseft deze persoon wel, dat het op deze manier bijna onmogelijk wordt gemaakt om christen én homo te zijn?
Heel graag zou ik in gesprek gaan. Ik hoop dan ook dat hij/zij uit de kast durft te komen als de persoon die moeite heeft met homo’s in de kerk.
Ik geloof namelijk dat het voor God niet uitmaakt of je nu hetero bent of homo, of wat je ook maar anders maakt dan de ‘gemiddelde’ gelovige. Ik geloof dat God van iedereen houdt, ongeacht geaardheid. Ik geloof dat Jezus voor ieder mens gekomen is en dat er dus ook voor ieder mens plaats is in de kerk. En dat het dus geen probleem zou mogen zijn om in de kerk voor je geaardheid uit te komen.
Ik blijf hopen dat we hier als broeders of zusters open met elkaar over kunnen spreken.
Annemarie Stek